کمردرد عارضه بسیار شایع ای است. این عارضه می تواند ناشی از کشیدگی (آسیب) به عضلات یا تاندون های پشت باشد. علل دیگر عبارتند از آرتریت، مشکلات ساختاری و آسیب دیسک. درد اغلب با استراحت، فیزیوتراپی و دارو بهتر می شود. با حفظ وزن مناسب و فعال ماندن، می توان خطر درد در کمر را کاهش دهید.
کمر درد معمولاً ناشی از یک آسیب حاد است، اما ممکن است ناشی از آسیب های تجمعی مزمن نیز باشد. شدت یک رویداد حاد آسیب زا به طور گسترده ای متفاوت است، از چرخاندن کمر تا درگیر شدن در برخورد با وسیله نقلیه موتوری. کمردرد ناشی از ترومای تجمعی معمولاً در محل کار رخ می دهد. درد مفاصل کمر دومین دلیل شایع مرتبط با علائم برای مراجعه به پزشک در ایالات متحده است. از جمعیت ایالات متحده، 85٪ در طول زندگی خود یک دوره درد در ناحیه کمر مکانیکال را تجربه می کنند. خوشبختانه، درد در ناحیه کمر برای اکثریت قریب به اتفاق بیماران در عرض 2-4 هفته برطرف می شود.
عوامل خطر کمردرد :
برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض کمردرد هستند. عوامل خطر برای درد در ناحیه کمر عبارتند از:
سن:
افراد بالای 30 سال درد در ناحیه کمر بیشتری دارند. دیسک ها با افزایش سن از بین می روند. با ضعیف شدن و فرسودگی دیسک ها، درد و سفتی ایجاد می شود.
وزن:
افرادی که چاق هستند یا وزن اضافی دارند بیشتر در معرض کمردرد هستند. اضافه وزن به مفاصل و دیسک فشار وارد می کند.
سلامت کلی:
عضلات ضعیف شکم نمی توانند از ستون فقرات حمایت کنند، که می تواند منجر به کشیدگی و رگ به رگ شدن کمر شود. افرادی که سیگار می کشند، بیش از حد الکل می نوشند یا سبک زندگی کم تحرکی دارند، بیشتر در معرض خطر کمردرد هستند.
شغل و سبک زندگی:
مشاغل و فعالیت هایی که به بلند کردن یا خم شدن سنگین نیاز دارند می توانند خطر آسیب دیدگی کمر را افزایش دهند.
مشکلات ساختاری:
کمردرد شدید می‌تواند ناشی از شرایطی مانند اسکولیوز باشد که تراز ستون فقرات را تغییر می‌دهد.
بیماری:
افرادی که سابقه خانوادگی آرتروز، انواع خاصی از سرطان و سایر بیماری ها دارند، بیشتر در معرض خطر کمردرد هستند.
سلامت روان:
کمردرد می تواند ناشی از افسردگی و اضطراب باشد.
علائم کمردرد:
درد ممکن است تیز یا مبهم و دردناک باشد و ممکن است به پایین یا پشت پاهای تیر کشیده شود (سیاتیک). درد اغلب در موقعیت‌های خاص (مانند خم شدن) بدتر است و زمانی که دراز می‌کشید بهتر می‌شود.
سفتی:
حرکت دادن یا صاف کردن کمر ممکن است سخت باشد. بلند شدن از حالت نشسته ممکن است کمی طول بکشد و ممکن است احساس کنید برای شل شدن باید راه بروید یا کشش دهید. ممکن است متوجه کاهش دامنه حرکتی شوید.
مشکلات وضعیتی بدن: بسیاری از افراد مبتلا به کمردرد به سختی می توانند صاف بایستند. ممکن است «کج» یا خمیده بایستند.
اسپاسم عضلانی:
پس از یک فشار، ماهیچه‌های کمر می‌توانند به‌طور غیرقابل کنترلی اسپاسم یا منقبض شوند. اسپاسم عضلانی می تواند باعث درد شدید شود و ایستادن، راه رفتن یا حرکت را دشوار یا غیرممکن کند.
علل:
بسیاری از آسیب ها، شرایط و بیماری ها می توانند باعث کمردرد شوند. آنها عبارتند از:
کشیدگی و رگ به رگ شدن کمر:
کشیدگی و رگ به رگ شدن کمر شایع ترین علت کمردرد است. شما می توانید با بلند کردن چیزی بیش از حد سنگین یا بلند نکردن ایمن به عضلات، تاندون ها یا رباط ها آسیب وارد کنید. برخی از افراد با عطسه، سرفه، چرخش یا خم شدن ،کمر خود را تحت فشار قرار می دهند.
شکستگی:
استخوان‌های ستون فقرات می‌توانند در حین حوادث مانند تصادف اتومبیل یا سقوط بشکنند،. برخی شرایط (مانند اسپوندیلولیز یا پوکی استخوان) خطر شکستگی را افزایش می دهند.
مشکلات دیسک:
دیسک‌ها از مهره‌ها (استخوان‌های کوچک ستون فقرات) محافظت می‌کنند. دیسک ها می توانند دچار بیرون زدگی شوند و به عصب فشار وارد کنند. آنها همچنین می توانند پاره شوند (فتق دیسک). با افزایش سن، دیسک‌ها صاف‌تر می‌شوند و محافظت کمتری ارائه می‌کنند (بیماری دیسک دژنراتیو).
مشکلات ساختاری:
وضعیتی به نام تنگی نخاعی زمانی اتفاق می‌افتد که ستون فقرات برای طناب نخاعی خیلی باریک باشد. فشار نخاع می تواند باعث درد شدید و کمردرد شود.
التهاب مفاصل یا آرتریت:
استئوآرتریت (آرتروز) شایع ترین نوع آرتریت است که باعث درد در ناحیه کمر می شود. اسپوندیلیت آنکیلوزان باعث کمردرد، التهاب و سفتی در ستون فقرات می شود.
بیماری:
تومورهای ستون فقرات، عفونت ها و چندین نوع سرطان می توانند باعث درد در ناحیه کمر شوند. شرایط دیگر نیز می تواند باعث کمردرد شود، مانند: سنگ کلیه و آنوریسم آئورت شکمی.
لیزخوردگی مهره‌ها (Spondylolisthesis) :
این وضعیت باعث می شود که مهره های ستون فقرات از جای خود خارج شوند. اسپوندیلولیستزیس منجر به کمردرد و اغلب پا درد نیز می شود.
تشخیص:
پزشک در مورد علائم شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. برای بررسی استخوان‌های شکسته یا آسیب‌های دیگر، ممکن است نیاز به تصویربرداری باشد. انجام تصویر برداری به پزشک کمک می کند تا تصاویر واضحی از مهره ها، دیسک ها، عضلات، رباط ها و تاندون های شما را ببیند. بررسی هایی که ممکن است انجام بشود عبارتند از:
گرافی ستون فقرات
MRI
سی تی اسکن
الکترومیوگرافی (EMG) که برای آزمایش اعصاب و عضلات و بررسی نوروپاتی (آسیب عصبی)، که می تواند باعث گزگز یا بی حسی در پاهای شما شود.
بسته به علت درد، پزشک ممکن است آزمایش خون یا آزمایش ادرار را نیز تجویز کند.
درمان کمردرد :
کمردرد معمولاً با استراحت، یخ و مسکن‌های بهتر می‌شود. پس از چند روز استراحت، می توانید به فعالیت های عادی خود بازگردید. فعال ماندن باعث افزایش جریان خون در ناحیه می شود و به بهبودی شما کمک می کند.
سایر درمان‌های درد در ناحیه کمر به علت آن بستگی دارد. آنها عبارتند از:
داروها: پزشک شما ممکن است داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا داروهایی برای تسکین درد توصیه کند. بعضی داروها باعث شل شدن عضلات و جلوگیری از اسپاسم کمر می شوند.
فیزیوتراپی: می تواند عضلات را تقویت کند تا بتوانند از ستون فقرات شما حمایت کنند. فیزیوتراپی همچنین انعطاف پذیری را بهبود می بخشد و به شما کمک می کند از آسیب دیگری جلوگیری کنید.
تزریقات: پزشک شما تزریق دارو به ناحیه ای که باعث درد می شود انجام می دهد. تزریق استروئید باعث تسکین درد و کاهش التهاب می شود.
جراحی: برخی آسیب ها و شرایط نیاز به ترمیم جراحی دارند. انواع مختلفی از جراحی برای کمردرد وجود دارد که طبق صلاحدید پزشک شما روش مناسب انتخاب می شود.
علائم هشدار
درد در ناحیه کمر معمولا با استراحت و مسکن ها بهتر می شود. کمردردی که از بین نمی‌رود ممکن است نشانه یک بیماری جدی‌تر باشد.
در موارد زیر حتما به پزشک مراجعه نمایید:
دردی که بعد از حدود یک هفته مراقبت در منزل بهتر نمی شود.
گزگز، بی حسی، ضعف یا درد در باسن یا پاها.
درد شدید یا اسپاسم عضلانی که در فعالیت های عادی شما اختلال ایجاد می کند.
تب، کاهش وزن، مشکلات روده یا مثانه یا سایر علائم غیر قابل توضیح.