تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی موضوعی است که برای بسیاری از افراد جای سوال دارد. چرا که هر دو موجب احساس درد و ناراحتی در ناحیه کمر می شوند و بسیاری از افراد تفاوت این دو را نمی دانند. برای اطلاع از تفاوت های این بیماری ها در ادامه با ما همراه باشید.
تنگی کانال نخاعی چیست؟
در ابتدای مبحث تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی به معرفی تنگی کانال نخاعی می پردازیم. باریک شدن کانال نخاعی یا روزنه یک یافته رایج در تصویربرداری ستون فقرات از افراد مسن است.
تنها زمانی که علائم لنگش نوروژنیک و یا میلوپاتی گردنی وجود داشته باشد، تشخیص تنگی نخاع در ستون فقرات کمری، ستون فقرات گردنی یا هر دو انجام می شود (فقط به ندرت ستون فقرات قفسه سینه درگیر می شود).
تنگی ستون فقرات می تواند در هر قسمتی از ستون فقرات شما اتفاق بیفتد اما در قسمت پایین کمر شایع‌تر است. این قسمت از ستون فقرات شما ناحیه کمر نامیده می شود. پنج مهره کمری ستون فقرات بالایی شما را به لگن متصل می کند.
تنگی کانال موجب اختلال در راه رفتن، بی حسی یا درد در پاها و در موارد شدیدتر، ممکن است در کنترل روده و مثانه مشکل ایجاد کند. هیچ درمانی برای تنگی ستون فقرات کمری وجود ندارد، اما شما انتخاب های درمانی زیادی دارید.
چسبندگی کانال نخاعی چیست؟
اطلاع از چسبندگی نخاعی برای دانستن تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی، ضروری است. چسبندگی نخاعی یک علت نسبتاً نادر میلوپاتی است.
شناخته شده است که اختلالات عفونی یا تروماتیک باعث چسبندگی گسترده فضای ساب عنکبوتیه ستون فقرات می شود. شکل موضعی بیشتر منجر به اتساع کیستیک فضای زیر عنکبوتیه پشتی می شود که طناب نخاعی را فشرده می کند.
به طور ساده تر می توان گفت که، چسبیدگی دو مهره کمری و خاجی در زمان جنینی موجب این عارضه می گردد. تشکیل Syrinx در هر شکلی از چسبندگی کانال نخاعی رایج است. با این حال، به دلیل نادر بودن و تنوع این اختلال، مکانیسم های میلوپاتی یا تشکیل سیرینکس مشخص نشده است.
تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی در چیست؟
اینکه بخواهیم به طور دقیق تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی را دریابیم باید پس از آشنایی با آن ها مواردی چون دلایل ایجاد آن ها، چگونگی تشخیص این مشکلات، علائم و نحوه درمان این دو عارضه را بررسی نماییم.
در ادامه هر کدام از این ویژگی ها را به تفکیک ذکر می نماییم تا شما بتوانید به خوبی با تفاوت های این دو عارضه آشنا شوید.
بیشتر بخوانید: بهترین ارتوپد در تهران
دلایل ایجاد تنگی و چسبندگی کانال نخاع
در ادامه موضوع تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی، به دلایل ایجاد تنگی کانال می پردازیم. تنگی علامت دار ستون فقرات می تواند مادرزادی یا اغلب اکتسابی باشد.
تنگی کانال نخاعی اکتسابی ممکن است نتیجه بیماری های سیستمیک، یعنی غدد درون ریز (مانند بیماری کوشینگ یا آکرومگالی)، اختلالات متابولیسم کلسیم (از جمله کم کاری تیروئید و بیماری پاژه)، بیماری های التهابی (مانند آرتریت روماتوئید) و بیماری های عفونی باشد.
یکی از اصلی ترین علت های تنگی کانال بیماری آرتروز است. علاوه بر آرتروز، شرایط دیگری نیز می تواند باعث تنگی نخاع شود:
- آسیب به ستون فقرات
- تومور ستون فقرات
- برخی بیماری های استخوانی
- جراحی قبلی ستون فقرات
- روماتیسم مفصلی
از دیگر تفاوت این دو عارضه کانال نخاعی، به دلایل ایجاد آن ها می توان اشاره نمود. دلایل ایجاد چسبندگی نخاع معمولا به زمینه ژنتیکی و دوره جنینی بر می گردد. اگر در دوره جنینی مهره ها انتهایی از هم جدا نشوند، این عارضه ایجاد می شود.
تشخیص تنگی و چسبندگی کانال نخاعی
یکی دیگر از مواردی که در ارتباط با تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی از اهمیت برخوردار است تشخیص این عوارض است. معاینه فیزیکی اغلب در میلوپتای اسپوندیلوتیک گردن غیرطبیعی است در حالی که در تنگی نخاعی کمری معمولاً طبیعی است.
بنابراین تشخیص تنگی و چسبندگی نخاعی متکی به تصویر بالینی مربوط به تغییرات مسبب آشکار مشخص شده توسط تکنیک های تصویربرداری، از جمله CT و MRI است.
عکس برداری X نیز روشی است که برای هر دو عارضه در جهت تشخیص کمک کننده است.
علائم تنگی کانال چیست؟
برای بررسی تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی، علائم این دو نیز باید با هم مقایسه شوند. تنگی اولیه ستون فقرات کمری ممکن است علامتی نداشته باشد. در بیشتر افراد، علائم به تدریج در طول زمان ایجاد می شوند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد در پشت
- درد سوزشی که به باسن و پایین پاها می رود (سیاتیک)
- بی حسی، گزگز، گرفتگی یا ضعف در پاها
- از دست دادن حس در پا
- ضعف در پا که باعث می شود هنگام راه رفتن پا به پایین سیلی بخورد (“افت پا”)
- از دست دادن توانایی جنسی
در ادامه بررسی علایم جهت بررسی تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی، علائم چسبندگی نخاعی را بیان می کنیم:
- درد کمر بدون درد پا
- درد در ناحیه پایین کمر
- سفتی و اختلال در حرکت
- گرفتگی عضلانی یک سمت بدن
تنگی کانال و چسبندگی چگونه درمان می شود؟
اگر تنگی و یا چسبندگی ستون فقرات کمری دارید، بسیاری از متخصصان مانند متخصصان آرتریت، متخصصان اعصاب، جراحان و فیزیوتراپ ها می توانند درمان مناسبی را ارائه دهند.
بررسی درمان آن ها می تواند به شناخت تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی کمک نماید. این درمان می تواند شامل فیزیوتراپی، دارو و گاهی اوقات جراحی باشد. به جز در موارد اورژانسی، مانند سندرم دم اسب، جراحی معمولا آخرین راه حل است.
فیزیوتراپی ممکن است شامل تمریناتی جهت قوی تر کردن عضلات پشت، شکم و پا باشد. یادگیری نحوه انجام فعالیت های ایمن، استفاده از بریس برای حمایت از کمر، کشش و ماساژ نیز ممکن است مفید باشد.
درمان های جراحی شامل برداشتن خارهای استخوانی و افزایش فضای بین مهره ها است. همچنین ممکن است با به هم آمیختن برخی از مهره ها، قسمت پایین کمر تثبیت شود.
طب سوزنی و مراقبت های کایروپراکتیک نیز ممکن است برای برخی افراد مفید باشد.
البته در ادامه این مقاله باید ذکر شود، درمان جراحی برای چسبندگی های گسترده ستون فقرات دشوار است و کنترل طولانی مدت بیماری امکان پذیر نیست.
کلام پایانی
ما در این مقاله به بررسی تفاوت تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی، پرداخته ایم. تنگی کانال و چسبندگی کانال نخاعی دو عارضه متفاوت هستند که هر دو توسط دکتر یاسر نژادی، بهترین متخصص ارتوپد در تهران به خوبی درمان و کنترل می شوند.
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید از طریق وب سایت ما اقدام نمایید و وقت مشاوره خود را تنظیم نمایید.
