شکستگی های باز استخوان نوعی شکستگی است که در ناحیه استخوان شکسته بیمار، زخم باز وجود دارد. بیشتر اوقات، این زخم به دلیل شکستن یک قطعه استخوان از پوست در لحظه آسیب ایجاد می شود. درمان این نوع شکستگی نسبت به شکستگی بسته متفاوت است.
در این نوع شکستگی، باکتری و عوامل میکروبی می توانند از طریق زخم باز وارد شده و عفونت ایجاد نمایند. لذا اولین مرحله از درمان شکستگی استخوان از نوع باز جلوگیری از گسترش عفونت می باشد و برای این کار جراح ارتوپد، ابتدا محل را استریل نموده و استخوان شکسته شده را برای درمان تثبیت می نماید.
جهت کسب اطلاعات بیشتر کلیک کنید
شکستگی باز استخوان
عکس برداری از راه های مناسب تشخیص شکستگی های باز استخوان است و می تواند این نوع شکستگی را نشان دهد. این بیماران اغلب آسیب های اضافی به سایر قسمت های بدن خواهند داشت.
شکستگی باز همچنین می‌تواند ناشی از حوادث شدیدی چون تصادف و یا یک حادثه کم شدت، مانند زمین خوردن ساده در خانه یا آسیب در ورزش باشد.
این نوع شکستگی دارای شدت های مختلفی است. در شدت های بالا پوست پاره شده و استخوان بیرون می زند و یا پوست پاره شده و استخوان شکسته شده مشخص می گردد، اما در مواردی که شدت آسیب کمتر است در جایی که استخوان شکسته شده است روی پوست نیز زخم ایجاد می شود.
اما باید در نظر داشته باشید که در انواع مختلف شکستگی های باز استخوان، بافت های نرم مجاور، که می توانند اعصاب، رگ های خونی، تاندون ها و عضلات باشند، در اثر شکستگی آسیب می بینند.
زخم باز روی شکستگی
ممکن است در شکستگی باز استخوان، استخوان های شکسته، دیده نشوند، اما یک زخم کوچک باز روی شکستگی ها وجود داشته باشد، لذا برای جلوگیری از عفونت باید مراقبت های ویژه ای انجام شود. شدت این نوع شکستگی بستگی به عوامل مختلفی دارد، از جمله:
- ناحیه شکستگی
- گسترش شکستگی و تعداد مکان های شکسته شده
- میزان آسیب به بافت های نرم مجاور
- نحوه خونرسانی ناحیه آسیب دیده
آلودگی در محل شکستگی باز استخوان
در رابطه با آلودگی در شکستگی های باز استخوان، محیط مهم ترین عامل است. مقصود از محیط، جایی است که در آن شکستگی ایجاد شده است. اشیایی مانند خاک، شیشه شکسته و حتی لباس خود بیمار می توانند موجب آلودگی زخم باز شوند. دانستن محیطی که آسیب شما در آن رخ داده است می تواند به پزشک کمک کند تا بهترین روش درمانی را تعیین کند.
عفونت پس از شکستگی باز استخوان
عفونت در شکستگی های باز استخوان دیده می شود، و میزان عفونت به طور مستقیم با شدت شکستگی رابطه دارد. هر چه شدت شکستگی و آسیب بیشتر باشد، میزان عفونت نیز می تواند افزایش یابد.
در صورت ایجاد عفونت، درمان آن سخت می باشد، که برای درمان شاید نیاز به جراحی و یا مصرف دارو برای زمان طولانی باشد. در موارد شدید که عفونت قابل درمان نیست و زندگی بیمار در خطر است، حتی ممکن است قطع عضو لازم باشد. به همین دلیل، پیشگیری از عفونت کانون درمان اولیه است.
مناسب ترین درمان شکستگی استخوان باز
برای کمک به بهبود و درمان شکستگی های باز استخوان، پزشک کارهای زیر را انجام می دهد:
- معاینه پزشک و درمان اولیه: اکثر بیماران با شکستگی های باز اول به اورژانس مراجعه می نمایند.
- معاینه جسمی: در اورژانس، پزشک این موارد را انجام می دهد، ارزیابی اولیه و آسیب های دیگر را بررسی می نماید، برای کمک به او بگویید که آسیب شما چگونه و کجا رخ داده است، همچنین در مورد سابقه پزشکی خود بگویید.
پزشک برای معاینه جسمی مناسب محل زخم و شکستگی را بررسی می نماید و آسیب به بافت های نرم، اعصاب و گردش خون را بررسی می کند. هنگامی که هر زخمی در همان ناحیه استخوان شکسته وجود دارد، فرض بر این است که شکستگی باز وجود دارد.
- تست های تصویربرداری: این تست به پزشک در تشخیص میزان و وسعت شکستگی های باز استخوان کمک می نماید. تصویربرداری توسط اشعه X تعداد، موقعیت و درجه جابه جایی در ناحیه شکستگی را مشخص می نماید.
در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا نوع دیگری از آزمایش تصویربرداری تجویز می شود.
- آنتی بیوتیک و کزاز: برای کمک به جلوگیری از عفونت، آنتی بیوتیک در اورژانس به شما داده می شود. همچنین اگر در 5 سال گذشته این دارو را دریافت نکرده باشید، به شما یک تقویت کننده کزاز داده می شود.
- تثبیت آسیب: به وسیله باند زخم پوشانده می شود. پزشک اغلب عضو شما را تثبیت کرده تا استخوان ها را تا زمانی که به عمل جراحی منتقل نمی کنید حرکت کنند.
- جراحی: شکستگی های باز استخوان، همگی در طی جراحی درمان و زخم پس از تمیز شدن بسته می شود.
- دبریدمان: دبریدمان اولین گام برای کنترل خطر عفونت هستند. در این مرحله، جراح تمامی مواد آلوده و خارجی را از بافت آسیب دیده خارج و سپس زخم شستشو داده می شود. پس از آن جراح استخوان ها را تثبیت و شکستگی را درمان می نماید.
- تثبیت داخلی: برای این کار پزشک برای درمان و بهبود شکستگی های باز استخوان، با استفاده از ایمپلنت، استخوان شکسته شده را تثبیت و کنار هم قرار می دهد. اگر در جراحی پوست و عضله به زمان برای بهبودی نیاز دارند، پزشک تثبیت داخلی را می توان انجام داد.
پس از انجام این کار، اندام آسیب دیده، برای عفونت بررسی می شود و پس از جراحی برای بیمار آنتی بیوتیک تجویز می شود.
- تثبیت خارجی: بیشتر شکستگی های باز استخوان حاد، ابتدا به صورت خارجی تثبیت می شوند. مزیت مهم استفاده از تثبیت خارجی، این است که زمانی که پزشک به درمان زخم باز، عفونت ها، بافت های نرم اطراف زخم می پردازد، استخوان تثبیت می باشد.
در بیشتر موارد، یک فیکساتور خارجی فقط تا زمانی که انجام فیکساسیون داخلی ایمن باشد در جای خود نگه داشته می شود. سپس در یک روش بعدی هنگامی که شکستگی بهبود یافت، برداشته می شود.
- درمان زخم های پیچیده تر: شکستگی باز خیلی بزرگ معمولا با بخیه بسته شود. در شکستگی های باز استخوان که خیلی شدید هستند، معمولا پوست و بافت عضلانی زیادی آسیب می بینند.
در این شرایط پزشک برای مدت کوتاهی زخم را می بندد تا با کاهش عفونت، بهبودی حاصل شود. انواع مختلفی از پانسمان ها وجود دارد که می توان از آنها برای پوشش موقت استفاده کرد.
در انتهای درمان شکستگی های باز استخوان، محل آسیب دیده توسط پیوند زخم بسته می شود. در صورتی که تنها پوست از دست رفته باشد، جراح از پوست نواحی دیگر استفاده می نماید. در صورتی که علاوه بر پوست، عضله نیز از بین رفته باشد، از نواحی دیگر عضله به ناحیه آسیب دیده پیوند زده می شود.
کلام پایانی
ما در این مقاله به بررسی های شکستگی های باز استخوان، پرداختیم و دریافتیم که پزشک متخصص ارتوپد با بررسی میزان و وسعت آسیب، حذف آلاینده ها از محل آسیب دیده، کنترل عفونت، به ترمیم استخوان و بافت های نرم اطراف آن می پردازد و در انتها در صورتی که وسعت ناحیه آسیب دیده زیاد باشد، پیوند پوست و یا بافت را انجام می دهد.
ما در اینجا شما را با شکستگی باز استخوان و نحوه درمان آن آشنا ساختیم، برای تکمیل اطلاعات خود، می توانید به وب سایت دکتر یاسر نژادی مراجعه نمایید.
